Door sommigen worden bepaalde boeken als onderdeel van het Oude Testament van de Bijbel beschouwd al hoewel deze niet in de canon van de Bijbel zijn opgenomen. Zo zijn er de verdoken geschriften of de Apocriefen van het Oude Testament en Apocriefen van het Nieuwe Testament.
Apocriefe werken
Selectie van boeken
Indien wij iets willen lezen moeten wij een keuze maken.
Er zijn heel wat boeken op de markt en niet allemaal zijn werkelijk de moeite om te lezen. Betreft de werken die worden toegeschreven als het Woord van God is het ook zo dat bepaalde werken door sommigen als aanvullende maar 'verschuilde' of apocriefe boeken worden aangenomen terwijl anderen het auteurschap onder Gods hoede betwijfelen en die boeken daarom niet opnemen in hun reeks van Heilige Geschriften.
Rooms-katholieken voegen apocriefe boeken (van het Griekse ἀπόκρυφος, apókruphos, wat betekent "verborgen" of apokruptein 'verstoppen') toe aan hun Bijbel, welke door andere christelijke organisaties daarin niet worden opgenomen.
Per Synode van Jeruzalem werd ook door de Oosters-orthodoxe gemeenschap de keuze gemaakt om die boeken anagignoskomena te noemen.
Door protestanten worden die verdoken of aanvullende boeken soms ook deuterocanonieke boeken genoemd.
Het zijn tien (of volgens sommigen elf) boeken die zijn ontstaan in de periode tussen de Hebreeuwse Bijbel en het Nieuwe Testament in. Ze kunnen gevonden worden in de Septuagint (de tussen ca. 225 en 100 v.Chr. gemaakte Griekse vertaling van het Oude Testament). Hoewel ze niet tot de Hebreeuwse canon behoren laste Hiëronymus ze in, na aandringen van Augustinus van Hippo en Paus Damasus, in de Vulgaat.
De apocriefen zijn onder andere de volgende boeken en delen van boeken: Eerste en Tweede Ezra;
Tobit; Judith; De toevoegingen aan Esther; Wijsheid van
Salomo; Jezus Sirach (ook wel Ecclesiasticus); Baruch; de Brief van Jeremia (in Baruch); delen van Daniel (het Gebed van Azaria, en het Lied van de drie jonge
mannen, zie ook Bel en de draak en Susanna1); Eerste en Tweede Maccabeërs; Het gebed
van Manasse (of gewoon Manasse genoemd). Allen
zijn opgenomen in de Septuagint en Vulgaat versies, maar niet in de Hebreeuwse Bijbel, met uitzondering van de 2 Ezra (Ezra 4).
Ze werden echter niet opgenomen in de Hebreeuwse canon (geratificeerd c.C.E. 100), mits overwogen Sefarim hizonim (vreemde boeken) te zijn.
Joodse en christelijke werken die lijken op bijbelse boeken, maar niet tot de apocriefe boeken behoren, worden verzameld in de Pseudepigrapha. Zo kan men ondermeer het 3°, 4° en 5° boek der Makkabeeën vinden alsook Sefanja, Henoch, Jubileeën, plus de Gelijkenis van de rijke man en Lazarus, Apocalyptiek en andere.
Anglicaanse en protestantse vertalingen van de Bijbel hebben, sinds de 16e eeuw, de apocriefe boeken tussen het Oude en het Nieuwe Testament geplaatst.
Reactie schrijven